Inongo konplexurik gabe punk esentzia destilatzen eta izenak berak adierazten duen bezain jarrera zuzenarekin, Ángel y Cristo taldearen jatorria ezin da ezkutatu: taberna eta garaje madrildarren artean hazitako belaunaldi baten semeak dira. Haien abestiek gauaren itxiera dute soinuan, garagardo botila hutsak eta gitarra jo eta gero larruazalean sortzen diren babak. Rock basatiaren eta punk gordinaren arteko eraginak dituztela, bikote honek zigilu irreberentea jartzen dio egiten duen guztiri: riff zorrotzak, ahotsaren premia benetakoa eta jarrera hutsik gabea, eta pogo‑a erritu kolektibo bihurtzen duten koruak. Zuzenekoetan ez dago atsedenik: oholtzan beraiekin bazaude, ez dago ihesbiderik —unea besarkatu, adrenalina jarri martxan eta kaos dibertigarrienean murgiltzea baino ez dago.